منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)

1- زن گرفتی- زن گُل آشفته ایست                                در درون آرزوها خُفته ایست 2- ناز دارد- نازهای بی شمار                               همسری خواهد به از صد نوبهار 3- همسری خواهد مقاوم همچو کوه                               که نیارد زندگی او را سُتوه 4- از تبسّم پُر بوَد لبهای او                               خواهد مثل روز شود شبهای او 5- زن بوَد حوری ز حوران بهشت                               اشتباهی گشت و آمد این کِنشت 6- او جهان را بهر خود خواهد جنان                               نیست او را جز جنانش در گمان 7- خواهد او از بخت خود عیش و رفاه                               این بوَد پیدا ز چشمش در نگاه 8- سخت گیری می دهد او را شکست                              میدهی او را به سخت گیری ز دست 9- می شود با ترس و غم پژمرده ای                             زنده ای لیکن کم از یک مرده ای 10- گُل اگر شاداب باشد باصفاست                             هدیه ای زیبا و خندان از خداست 11- زن گرفتی آشنا شو بادلش                             پرورش ده ز آن سپس آب و گِلش 12- عادت ماهانه دارد این نگار منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)...

1- خدا زن را به از حور آفریده                             جهان بهتر ز زنها را ندیده 2- ز گُل بُردست زیبایی افزون                             ز سرخی برگرفته زینت از خون 3- لبش از برگ گُل برده غنیمت                             ندارد حدّ و اندازه به قیمت 4- ز شب مویش گرفته رنگ شب را                            صدایش میدهد بر دل طرب را 5- ز چشمش سِحر می ریزد سحرگاه                           برآید از دل خواهان او آه 6- ز خالش می رسد رمزی و رازی                           نه بیند آدم از آن بی نیازی 7- ولی کُنج لبش پُر ناز باشد                           ز بهر دل سخن پرداز باشد 8- کمان ابرو و مژگان تیزش                          نموده بی نهایت ها عزیزش 9- زنخدانش- میان یک چاه دارد                         چه چاهی- مرکزی دلخواه دارد 10- اگر  افتد کسی در این چه ناز                         خبر ازو نمیآید دگر باز                    ـــــــــــــــــــــــــ منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)...

1- چو خاک خاضع بدرگاه خدا شد                               ز خلقت قسمتی از آن جدا شد 2- از آن قسمت ز آدم پیکری ساخت                               در آن از روح خود یزدان بینداخت 3- سپس حوا هم از آن- خاکِ دیرین                               برون آمد بیک لبخند شیرین 4- چه لبخندی که جان بود و بقا بود                                نشاطی پُر ز مهر کبریا بود 5- بدستور خدای حیِّ سبحان                                بنا شد آن تبسّم باغ رضوان 6- چو زد قهقه- آمد اشک چشمان                                از آن شد خلق رعد و برق و باران 7- ز خشمش هم بنا شد دوزخ و نار                               خداوند از آن ما را نگهدار 8- حدیث دوزخ و فردوس و دنیا                               عزیزان آمده از سوی حوّا 9- ستائی هرچه پیش آید سرانجام                              همه از زن بدان ناکامی و کام                     ـــــــــــــــــــــــــــــ منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)...

1- واژه مادر بوَد همتای مهر                            مادرست همقامت یکتای مهر 2- دو و چار و پنج(245) بنویسی چنین                           مهر و مادر می شود هر دو همین 3- نام مادر شد به ابجد این عدد                            مهر هم دارد همین اندازه حدّ 4- هم محبت هست مهر هم آفتاب                            مادرا- هر دو بوَد بر تو خطاب 5- بهتر از خورشید عالم پروری                             تو ز مهر و معنی آن بهتری 6- روز تو عید است و روز خاطرات                              خاطرات کودکان از اُمهات 7- مادر از یک عالم زیبا سر است                                آیتی بارز ز یزدان مادر است                      ـــــــــــــــــــــــــــ منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)...

1- زن نباید ماند اندر غصّه - زار                             با زنان هرگز مباشید نابکار 2- زن بوَد افرشته روی زمین                             پس مخواهید لحظه ای باشد غمین 3- رنج بسیاری کشد در- انتظار                             می شود از نانکوئی بیقرار 4- پس مباشید همچو دژخیمی زِ زن                              هم مگردید بهر او چون اهرمن 5- او بوَد افرشته مهر و صفا                              او بوَد احسان و رحمت از خدا                       ــــــــــــــــــــــــــ منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)...

1- گوهر یکدانه آدم زن است                             حوری دردانه عالم زن است 2- ایدل ار زن را رعایتها کنی                             پس عبادتهای آن یکتا کنی 3- بد بوَد بیهوده خرج اندر حساب                             اما بهر زن بوَد عین ثواب 4- خرج کن بهرش ولو باشد گناه                            چونکه میگیری ازو شوق نگاه 5- یک نگاه عشق آمیزش ببین                            ارزد بیش از صدهزاری حور عین 6- حور رنج جامه تن را ندید                            حور کی عمری ره گیتی بُرید 7- حور- کی آگه ز رنج زادن است                           کآن به مرز و حدِ یک جان دادن است 8- حوریان نازدار آن جنان                             کمترند از ناخن چاک ز نان 9- گر ستائی قدرتی خلّاق داشت                             صد جهان پر از زنِ قبراق داشت                        ـــــــــــــــــــــــــــــ منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)...

1- چو آدم را ز گِل یزدان بپا کرد                             گِلِ پس مانده را یک گُل سرا کرد 2- چه گُلهایی همه خوشبوی و خندان                             نسیم می کرد آنان را سخندان 3- ز گُلها آفرید حق - نازنینی                             بقدر و قامت و رخ بهترینی 4- چو آدم دید او را گشت بی تاب                             بشد چشمش ز بهرش چشمه آب 5- بحق رو کرد- کاو را یار من کن                              بحقِ خود- ورا دلدار من کن 6- قبول حق شد و این زاده گُل                             هم اش گل بود و هم شیرین- چو بلبل 7- ازو گر زاده شد مردی گِلی بود                             ولی زادی  اگر زن سُنبلی بود 8- چنین است قصّه زنها بدانیم                             عبث بر ذات زنها بدگمانیم                     ــــــــــــــــــــــــــ منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)...

1- یکی زوجه ای داشت بس دلپذیر                                  به ننگی بدیدش زمانی بزیر 2- بدادش طلاق و گرفت دیگری                                  که بود از سیاهی و زشتی دَری 3- دو چشم لوچ و بدظاهر و بدنگاه                                  دل هر که دیدی بگفتی مخواه 4- ولیکن عفیف و دل او رحیم                                  وفادار و اهل خدا و حلیم 5- بپرسید یاری که با این عیال                                 که در او نه بینی نشان از جمال 6- چه حظی ترا هست و آرامشی                                 گمانم که رنجی نهان میکَشی 7- بگفت ار بدانی چه دارد جمال                                 نیازی بلب بهر او این مقال 8- بظاهر مبین صورت او نگون                                 که دارد جمال جمیلی درون 9- ببوسد سحر دست و رویم که خیز                                 که گردی بنزدِ خدایت عزیز 10- بخوان حمدِ او را که دادت وجود                                 ببر سر بدرگاه او با سجود 11- بشوید تن و جانم از هر گناه                                 ز خاکم بَرَد تا بخورشید و ماه 12- بهشت است و حور است و بهتر منظومات ستایی اهوازی (سید احمد سعادتمند)...